Van Schoor, Hendrik
Biografie
Evy De Smedt
Hendrik Van Schoor volgde les aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen bij Emile Bosquet (piano), Arthur De Hovre (orgel), August De Boeck (harmonie) en Lodewijk Mortelmans (contrapunt en fuga). Vanaf 1914 werd hij er aangesteld als leraar notenleer, en gaf hij les aan o.a. Denise Tolkowsky. In 1946 werd hij er bevorderd tot leraar harmonie. Naast zijn werk als leraar was Hendrik Van Schoor ook actief als pianist, organist, koordirigent en componist.
Als componist liet Van Schoor zich vooral opmerken met zijn liedproductie. Hij schreef zowel volkse liederen als kunstliederen, waarvan er aantal positief onthaald werd. Zo schreef Emiel Hullebroeck: “Stemmingstukjes die zoo gevoeld en tevens zóó kleurrijk zijn als Schoone Nacht, hebben wij te weinig in onze Vlaamsche muziek. Het is een juweeltje dat wel iedere befaamde toondichter zou willen onderteekenen”. Over de religieus geïnspireerde Gezelleliederen, Gebenedijd zijt Gij, O wonderlijk mysterie groot en Gij die hebt den schat gevonden, schreef Hullebroeck: “Dit werk rangschik ik zonder aarzelen onder het beste dat van dien aard in Vlaanderen is verschenen”.
Van Schoor schreef daarnaast ook graag werken voor meerdere stemmen, zoals Zang der zee voor vierstemmig koor, op tekst van Eugeen van Oye. Andere voorbeelden zijn Lentevreugd (voor gemengd koor) en de motetten Panis Angelicus en O Salutaris, voor drie gelijke stemmen met begeleiding orgel, snaren, houtwerk en hoorn. Een uitzonderlijk werk in Van Schoors oeuvre is het lyrische kerstpel Pax uit 1920, op tekst van Jef Crick, voor gemengd koor, kinderkoor en orkest. Lambrecht Lambrechts schreef in een recensie over dit werk: “Ik meen dat de muziek van Van Schoor, die een vrij belangrijke rol vervult in Pax, nog zoo spoedig niet in de kartons zal verdwijnen. Zijn kunst is altijd sober en voornaam. Zijn faktuur dient zoo goed als vlekkeloos te heeten. Hij heeft de moderne meesters grondig bestudeerd, hij blijkt nochtans uit te gaan van de classieken”.
Naast liederen en koormuziek schreef Van Schoor ook verschillende piano- en orgelwerken, zoals Mazurka, Idylle en Kleine suite voor klavier. Voor viool componeerde hij het werk Caprice.
Bibliografie
Anderen over deze componist
- Bosmans, V.: Liedkunst op teksten van Gezelle: Hendrik Van Schoor (1881-1954), in: SVM Nieuwsbrief nr. 47, juli 2006.
- De Bakker, H. en Van Ryckeghem, A.: Hendrik Van Schoor, in: Woorden worden klanken, Deerlijk, 2003, p. 148-149.
- De Ridder, E.: Hendrik Van Schoor, in: Muziek-Warande, jrg. 4, nr. 6, 1 juni 1925, p. 121-123.
- De Schrijver, K.: Schoor, Hendrik A. van, in: Bibliografie der Belgische toonkunstenaars sedert 1800, Leuven, 1958, p. 98.
- Documentatiemap Hendrik Van Schoor, AMVC Letterenhuis, Antwerpen.
- Levaux, T.: Van Schoor Hendrik, in: Dictionnaire des compositeurs de Belge du moyen âge à nos jours, Ohain-Lasne, 2006, p. 670.
- Robijns, J. en Zijlstra, M.: Van Schoor, Hendrik, in: Algemene Muziek Encyclopedie, dl. 9, Haarlem, 1983, p. 96.
- Roquet, F.: Van Schoor, Hendrik Oscar, in: Lexicon Vlaamse componisten geboren na 1800, Roeselare, 2007, p. 834.
- Werda, C. en Ghesquiere, R.: Van Schoor, Hendrik, in: Muzikaal handwoordenboek, Turnhout, z.j., p. 221.
Historische teksten
Hendrik Van Schoor
Dien naam heeft de lezer voorzeker al op sommige programma's aangetroffen, zonder nochtans bij zulk een vluchtige kennismaking - in vele gevallen althans - een degelijk beeld van zijn waarde en zijn beteekenis te kunnen vormen. Door het verscheidene, wat den toehoorder op de meeste muziekavonden geboden wordt, en door het ver uiteen liggende van wat er gemusiceerd wordt, boeten de toevallige medewerkers-toondichters ieder algauw wat van hun eigen zijn en kunnen in, en van hun werk straalt niet die machtige indruk uit, welke moet gewekt en mag verwacht worden.