CeBeDeM over Schoemaker

Anderlecht, 1890-1964. Autodidact. Werkte samen met Paul Gilson.

Als men weet dat de Brusselse groep der 'Syntehtisten' in 1925 werd opgericht op initiatief van Maurits Schoemaker, zou men zich kunnen afvragen in hoeverre Schoemaker door die groep werd beïnvloed. Van beïnvloeding was echter nauwelijks sprake. Wie hem kent, weet met welk een kalmte, welk een beheersing en met welk juist en bezadigd oordeel hij alle problemen om zich heen behandelde. In feite heeft hij zich als scheppend kunstenaar zèlf en weloverwogen vormen en criteria opgelegd, die het product waren van diepe geestelijke bezonkenheid en intens denken. Bij dit alles, en rekening gehouden met de verworvenheden van zijn studie bij Paul Gilson, mag zijn aangeboren rijkdom aan ideeën, zijn durf en persoonlijkheid worden gevoegd. Hoewel hij zijn Vlaamse geaardheid nimmer heeft verloochend, past zijn oeuvre volkomen in het kader van de internationale kunstproduktie.

Strenge zelfkritiek en de hem zo kenmerkende soberheid in de gebruikte middelen weerhielden hem van elk experimenteel gedoe en zeker van avant-gardistische allures. De muziektaal van Maurits Schoemaker is kort en bondig en vooral zeer precies, daar melodie en ritme tot een stevig geheel zijn gebonden. Dat hij een onbetwistbare voorliefde toont voor zuiver klassieke vormen (zijn Symfonie in a), bevestigt slechts zijn gezuiverd neo-classicistisch expressionisme.

Belangrijk werken
1. Orkestraal: 3 Symfonieën; 4 Suites; Legende van de heer Halewijn; Vlaamse rhapsodie; Concert voor fagot en orkest; Vuurwerk.
2. Instrumentaal: Landelijke suite (voor houtblazers).
3. Vokaal: Swane; Regenboog; De toverviool (opera's).

CeBeDeM: Maurits Schoemaker, in: Muziek in België, Brussel, 1967, p. 96b, 140-141.