Ghesquiere, Remi

Jan Dewilde

Nadat hij in 1884 aan de normaalschool van Torhout het diploma van koster-onderwijzer had behaald werd hij het jaar nadien organist aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Kortrijk. Guido Gezelle was er toen onderpastoor. In Kortrijk stichtte hij met René Vermandere en Léonce du Castillon de Groeninghegilde, die ijverde voor de oprichting van een memoriaal op het Groeningheveld. Zijn Vlaams engagement kwam ook tot uiting in de wekelijkse bijdragen die hij in de Gazette van Kortrijk schreef. Ondertussen studeerde hij aan het Conservatorium van Gent waar hij in 1888 een eerste prijs orgel haalde. In 1890 werd Ghesquière muziekleraar aan de Torhoutse normaalschool en vier jaar later werd hij organist in zijn geboortedorp. Daar stichtte hij de Vlaamsche Zangersgilde, een Vlaamsche Bond en een muziekschool. Hij organiseerde er concerten waarin hij het publiek zowel Vlaamse muziek als het internationale repertoire leerde kennen.

Door de oorlogsomstandigheden gedwongen trok Ghesquière in 1917 naar Halle waar hij tot 1945 als organist aan de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek verbonden was. Ook daar was hij actief in de Vlaamsche Bond en de Vlaamsche Meisjesbond. In 1923 richtte hij er de De zingende meisjes van Halle op, een zang- en dansgroep die gebaseerd was op de muziekpedagogische inzichten van de Zwitser Jaques-Dalcroze.

Naast orgelmuziek en pianowerken schreef hij uitsluitend vocale muziek die kaderde in de (katholieke) Vlaamse Beweging en veelal een pedagogische, strijdende of religieuze dimensie had: liturgische werken, geestelijke liederen (op tekst van Gezelle, zoals O Maria die daar staat), koren, strijdliederen (het populaire De trommel slaat), gezongen kindertoneeltjes, cantates en zangspelen. Ghesquière had het talent om binnen een beperkte tessituur aansprekende melodieën te schrijven, ondersteund door een traditionele harmonie.

Hij publiceerde ook een vierdelige pianomethode. Zijn Vlaamse kinderspelen werden bekroond door de Koninklijke Vlaamse Academie.