Ga verder naar de inhoud

Een naam die klinkt als een klok! Jef Denijn! Vergrijsd is hij geworden in de beoefening zijner geliefde kunst, oud van jaren is hij geworden in zijne lange loopbaan van plichtbewusten beiaardier, doch jong van herte, levenslustig is hij gebleven, steeds even geestdriftig op den voorpost, tot vorming en opleiding der talrijke leerlingen, die zich ter beiaardschool aanmelden.

Jef Denijn werd geboren 19 Maart 1862. Zijn vader, Adolf Denijn, was stadsbeiaardier te Mechelen en 'n buitengewoon flink onderlegd muziekbeoefenaar. En nochtans, in de eerste jongelingsjaren dacht Jef er geenszins aan, ooit beiaardier te worden. Hij volgde namelijk de lessen van het pensionaat te Turnhout en zijn eenige betrachting was, er een ingenieurstitel te kunnen behalen. Toen echter zijn vader, ten gevolge eener verzwakking van de gezichtsvermogens, aftreden moest, zag de zoon zich genoodzaakt de studies te staken en vader in zijn ambtsbezigheden te vervangen.

Bij gelegenheid van het Paaschfeest in 1881 gaf hij zijn eerste concert, na slechts enkele dagen voorbereiding. Jef vatte met toewijding en geestdrift de zware taak aan. Dag aan dag tokkelde hij op het zware klavier, in zooverre, dat hij na zes weken studie reeds brokken uit Mozart's Tooverfluit speelde. Vader Denijn was inmiddels geheel blind geworden, zoodat de jeugdige beiaardier zich dan maar alleen behelpen moest. De wereldfaam, die hij thans geniet, bewijst ten overvloede, dat hij er zich schitterend heeft doorheen gewerkt.

Geen enkele herhaling, geen enkele uitvoering had plaats, of vader Denijn liet zich naar de Wollemarkt geleiden, in de toenmalige herberg van Bladel, om van daar de rasse vorderingen van zijn zoon te volgen. Zijn oordeel was den koenen leerling van onschatbaar nut: geen overdreven, holle lofbetuigingen, doch steeds vaderlijke raadgevingen, prikkelende, gemoedelijke doch gulden opmerkingen. Zoo speelde jef Denijn van 1881 tot December 1886, tijdstip, waarop hij bepaald tot stadsbeiaardier door den gemeenteraad werd aangesteld. Tot in het jaar 1892 grepen de uitvoeringen op Zaterdag en Zondag plaats, telkens gedurende een half uur. Burgemeester Broers stelde toen voor om deze beide concerten door een enkel op Maandagavond te vervangen. Vanaf dit tijdstip hebben ze regelmatig op dien dag plaats. In den beginne was er echter heel luttel belangstelling. Slechts enkele kunstliefhebbers volgden deze concerten. Tusschen deze noemde de meester ons Boudewijn Tuerlrickx, den knappen beeldhouwer, en Dr. Maurits Sahhe, den talentvollen conservator van het Plantijn-Museum te Antwerpen. De aanmoediging dezer getrouwen was hem steeds een welkome sterking in den harden strijd tegen de algeheele miskenning zijner geliefde kunst.

In 1897 bracht een beiaardwedstrijd een gelukkige kentering ten goede. In 1906, bij gelegenheid van het Congres te Brussel, van het Algemeen Nederlandsch Verbond, werd, door toedoen van voorzitter Vanfraechem en secretaris Tack, tot sluiting van het congres een beiaardconcert te Mechelen bijgewoond. Jef had hiervoor een buitengewoon keurig programma samengesteld. Zijn betooverend, machtig spel maakte een geweldigen indruk op de talrijke congressisten en... deze werden ware propagandisten voor het klokkenspel. Vanaf dit oogenblik mocht Jef zich in een steeds toenemende belangstelling verheugen.

In 1910 werd andermaal een wedstrijd ingericht, die eveneens een uitbundig succes kende. In andere steden werden eveneens beiaard-uitvoeringen ingericht, en steeds werd met voorliefde een beroep gedaan op Jef's stevige talent. Wie herinnert zich niet de prachtige feesten, die in 1912 te Mechelen werden ingericht, tot viering van het zilveren jubileum van Jef Denijn als officieelen beiaardier? Toen ten tijde gaf Denijn geregeld uitvoeringen in Engeland en wekte er de belangstelling door zijn begeesterend spel.

Nu rest ons nog een woordje te zeggen over de wereldberoemde beiaardschool, welke door den prins van het klokkenspel tot een onverhoopte bloei werd opgestuwd. Sinds het jaar der stichting, nu acht jaar geleden, werd het bekwaamheidsdiploma afgeleverd aan niet minder dan 28 leerlingen!

Onder leiding van den talentvollen meester werden van alle kanten bespelingen gehouden , zoowel in Amerika, Nederland en Engeland, als op onze talrijke Belgische beiaarden. De school verzorgt tevens de uitgave van muziek, voor beiaard gecomponeerd, en deze uit gaven, met hunne eigenaardige, stijlvolle omslagversiering, worden in de pers en in kunstmiddens zeer gunstig beoordeeld. Het onderwijs, hetwelk geheel kosteloos is, omvat niet enkel het eigenlijke beiaardspel, doch tevens beiaardbouw, harmonie en compositie voor beiaard. Een dergelijke instelling die de Vlaamsche beiaardkunst tot op een zoo ongemeen hoog peil heeft opgetild, verdient ten volle de belangstelling, waarin ze zich thans reeds verheugen mag. Nochtans, met den grijzen meester betreuren wij, dat niet alle groote steden het belang beseffen der eenige beiaardschool ter wereld, de trots van onze oude Rumoldusstad, de roem onzer Vlaamsche kunst.

Jef Denijn. de onvermoeibare werker, de geestdriftige pionier, koestert grootscheepsche toekomstplannen, die enkel onze faam in het buitenland verstevigen kunnen. Zal het gezegd, dat deze niet zullen verwezen worden, bij gemis van voldoenden steun? Alle kunstinstellingen, alle kunstliefhebbers dienen, door het aanvragen van het lidmaatschap der school, deze daadwerkelijk te helpen. Dit zijn we verplicht, niet enkel tegenover ons zelf uit stamfierheid, doch eveneens uit erkentelijkheid en bewondering voor den wakkeren, stoeren Vlaming, den machtigen klokkenbezieler, den edelen prins der beiaardiers: aan Jef Denijn!

Mechelen 3 Juni 1930.
Joris Verdin.

Verdin, J. [sr]: De prins der beiaardiers - Jef Denyn, in: De Stad Antwerpen, nr. 14, 20 juni 1930, p. 327.