Franciscus te Mechelen

Onder leiding van Staf Nees, vonden te Mechelen een paar merkwaardige uitvoeringen plaats van Tinel’s oratorium Franciscus, dat de laatste tijden wel wat in den vergeethoek raakte. Geheel ten onrechte, want de tand des tijds heeft dit mooie werk nog bijna niet aangeraakt. Het blijft zoo in vorm als in kleur een zeer belangrijke schepping, vol mysticisme, maar ook vol gevoel. Het is, naar onze bescheiden meening, niet overvleugeld, noch door Godelieve, noch door Katharina, die twee andere oratoria van den Vlaamschen meester. Franciscus is daarenboven een zeer representatief werk in onze Vlaamsche muziek en de menigvuldige uitvoeringen, die het heeft mogen beleven in alle groote kunstcentra van Europa, alsmede in Amerika, hebben niet weinig bijgedragen om den roem onzer Vlaamsche muziek te vestigen. Het doet weemoedig aan daarbij te moeten bedenken dat Tinel nog niet eens een bescheiden gedenkteeken heeft in zijn geboortedorp Sinaai. - Ondank is ’s werelds loon…

De uitvoeringen te Mechelen gaven over het algemeen veel voldoening. Wij zullen maar aanstonds de groote meesterschap in het licht stellen, waarmede Staf Nees het werk leidde. De koren waren goed gedrild, het klankgehalte was zuiver en men voelde, dat er met geestdrift was gewerkt. Men weet, dat Tinel over ’t algemeen zeer hooge eischen stelde en hooge tessituren wenschte, wat gewoonlijk voor gevolg heeft dat er, naar het einde toe, vermoeidheid intreedt, die zeer dikwijls schaadt aan de zuiverheid. Te Mechelen was daar heel weinig van te bespeuren en de koren hielden zich flink. Zij waren voor vele toehoorders een openbaring.

De solisten waren over ’t algemeen goed. De heer Arnold De Munnynck vertolkte de moeilijke Franciscusrol met mooie, buigzame stem en hij gaf in den Zonnezang een schitterend staaltje van zijn kunnen. Puik werk! De heer Jochem, de befaamde bas uit de Vlaamsche Opera liet zijn goede dictie en zijn mooi geluid bewonderen in de rol van den torenwachter; de heer Hubert was best in zijn weergave van den Oorlogsgeest, de heer Ceulemans zong verdienstelijk, en Mej. Briffaux, met haar mooie stem bekoorde zeer. Als nu haar uitspraak zoo goed ware geweest als haar helder geluid, en als zij een weinig meer rolvastheid hadde gehad, dan kon zij algeheele voldoening hebben gegeven. Thans wierp zij een vlek op de vertolking. De Edgard Tinelkring kan tevreden en fier zijn met deze kranige prestatie. En Staf Nees verdient onvoorwaardelijk lof!

N.N.: Franciscus te Mechelen, in: Muziek-Warande, jrg. 10, nr. 1, 1 januari 1931, p. 16-17.