In memoriam Cyriel Van Den Abeele

Vreemde mensen droegen daarpas den Heer Cyriel Van Den Abeele naar zijn laatste rustplaats. De grote organist, op het grote Franck-orgel. G. Verschraegen speelde werken van Franck gedurende de plechtige lijkdienst. En… wij hebben onwillekeurig gedacht aan Franck wanneer wij aan zijn open graf stonden met zes mensen die geen bijzondere vrienden of leerlingen waren van den groten dode. Zes Schalmeiers stonden voor het open graf en wisten niets te zeggen als afscheid aan den schonen, edelen mens die heenging, omdat zij hadden gemeend dat vrienden of medewerkers van hem dit zouden doen. Wij stonden daar met lege handen en gesloten mond omdat wij wachtten naar iemand die zou zeggen: "Cyriel, vriend, wij zullen u zeer missen." naar iemand die zou zeggen: "Wij kenden u als een schoon en goed mens, u waart een stuk uit ons leven, u heeft gewerkt aan den roem der goede Gentse stede, u leefde een halve eeuw voor den dienst van God, voor den dienst van de Kerk, uw heengaan zal een grote leemte slaan in ons hart."

Doch het was zeer stil bij dat open graf, er was niemand om een woordje van afscheid en wederzien te zeggen. En… wij dachten aan César Franck, waarvan allen met verontwaardiging het laatste heengaan hebben gelezen! Ook Van Den Abeele was een groot figuur in de orgelbeweging van ons land, hij was zoniet de beste dan toch een der allerbeste improvisatoren. Zijn leven was een heel programma, een programma in de grootste nederigheid en met de grootste zorg afgewerkt. Met een zekere fierheid denken wij eraan hoe zijn zwanenzang hoe, zijn laatste improvisatie op het beroemd orgel, gewijd was aan "De Schalmei" aan de Gentse Orgelfeesten. "De Schalmei" stond het allerlaatst bij hem aan het graf: twee generaties worden aan mekaar geknoopt met een laatste dienstbetoon. Wij danken er Hem om en zullen hem niet vergeten in deze trouwelose wereld.

De Schalmei.

N.N. [redactie De Schalmei]: In Memoriam [Cyriel Van den Abeele], in: De Schalmei, jrg. 1, nr. 6, november 1946, p. 21.