Van Durme-avond te Sint-Nikolaas

Op 15 Maart [1927] werd in de schouwburgzaal der Academie een 'kunstavond, gewijd aan de nagedachtenis van wijlen Oscar Van Durme' ingericht door het Davidsfonds [.] uitgewerkt door de Gregoriusgilde, was deze avond een flink succes en voor velen een ware openbaring. Vooraf gaf E. H. Verschraegen, onderpastoor der O. L. Vrouwkerk een levensschets van den toondichter en tevens een overzicht van zijn werk. Een nederig leven zonder markant gebeuren, een onverweldigende [sic] vruchtbaarheid, leven en werk steeds in één lijn: ter eere Gods.

Nadien kregen wij te hooren: Caprice, een klaviernummer gespeeld met stijl en waardigheid, door den heer P. Van Buynder. Vier kunstliederen, gegrepen uit den schat, dien Osc. Van Durme Vlaandren geschonken heeft, gezongen door Mevr. Delen-Duvivier. Deze liederen oogstten een enormen bijval. Ik heb zelden zuivere kunstliederen zoo'n diepe impressie weten maken op de algemeene massa van het publiek. De zangeres was overigens onberispelijk. Meester Oscar zal wellicht bij zijn leven nooit zijn liederen mooier hebben hooren vertolken. Het tweede gedeelte omvatte twee gemengde koren: Tacamburo, een jeugdwerk, met muziek die belooft, maar die slechts de voorbode is van wat Oscar Van Durme later schreef. De tekst is onbeduidend. Het valt op, hoed [sic] dikwijls Vlaamsche componisten hun werken zien zakken, omwille der onbeholpen teksten.

Gelukkig kwam Hymnus den avond bekronen, en de toehoorders begeesteren. Hymnus is een parel van godsdienstige kunst, en levert die maat van reinheid, waartoe Van Durme's kunst gelouterd was. Zooals de E . H. Verschraegen het zei: Hymnus is de vrucht van uren aanbidding in Gods tegenwoordigheid.

Een woord van dank past hier aan de inrichters en vooral aan al de uitvoerders van dezen eenig schoonen avond. Die dank werd mondeling uitgedrukt door Heer Hub. Verwilghen.

Ten slotte een kleine opmerking, die ons uit de pen moet. De Heeren zangers bleken niet opgewassen tegen de Dames zangeressen, zoomin in aantal als in partijvastheid, en de strijkers waren beter weggebleven.

N.N.: Oscar Van Durme-avond te Sint-Nikolaas, in: Muziek-Warande, jrg. 6, nr. 4, 1 april 1927, p. 88-89.