Huberti, Gustave
Biografie
Jan Dewilde
Gustave Huberti studeerde al op zijn zestiende af aan het Brusselse Conservatorium met vijf eerste prijzen, waaronder een eerste prijs compositie bij directeur François-Joseph Fétis.
In 1865 won hij met de cantate La fille de Jepthé de Prijs van Rome, waarna hij drie jaar in Duitsland verbleef. Hij schreef er onder meer op poëzie van Johann Uhland de cyclus Wanderlieder, die hij opdroeg aan zijn vriend Emiel Blauwaert. Daarna werkte hij in Italië aan een Histoire de la musique religieuse des Italiens et des Néerlandais.
Bij zijn terugkeer in België kwam hij in contact met Emanuel Hiel en via hem met Peter Benoit en de hele Vlaamse muziekbeweging. Huberti werd een overtuigd aanhanger van Benoits nationalistische leer en componeerde verschillende werken op (Nederlandse) teksten van Hiel, onder andere het oratorium Een laatste zonnestraal (1870), Willem van Oranjes dood (een cantate voor een vrijmetselaarsplechtigheid in 1878), het mannenkoor Van Maerlantszang en meerdere liederen.
Na enkele jaren directeurschap aan de Muziekschool van Mons (1874-1877) werd Huberti muziekinspecteur bij de Antwerpse stadsscholen. Hij schreef toen composities voor kinderen, waaronder, opnieuw op tekst van Hiel, het oratorium Kinderlast en Leed. In Antwerpen leidde hij het Grisar-koor en tijdens de Wereldtentoonstelling van 1885 werkte hij mee aan de muziekuitvoeringen en dirigeerde hij onder meer de tweede symfonie van Alexander Borodin. Als Wagneriaan van het eerste uur begeleidde hij tijdens de Bayreuther Festspiele van 1889 in Villa Wahnfried Blauwaert aan de piano, in fragmenten uit Benoits De Oorlog en in enkele eigen liederen.
Niettegenstaande zijn Franstalige afkomst wordt Huberti beschouwd als een Vlaamse componist: op de viering van het tienjarige bestaan van De Distel in 1891 werd naast muziek van Richard Wagner ook het werk van Vlaamse componisten uitgevoerd, onder wie Edgar Tinel, Benoit, Willem de Mol en Huberti.
In 1893 werd Huberti directeur van de Muziekschool van Sint-Joost-ten-Node, waar hij werken programmeerde van Benoit en Jan Blockx. Zijn belangrijkste orkestwerken zijn het symfonisch gedicht Hymne à la science (voor de 25ste verjaardag van de 'Université libre de Bruxelles'), Triomffeest (voor orgel en orkest), een pianoconcerto en de onder invloed van Hector Berlioz geschreven Symphonie funèbre.
Daarnaast schreef Huberti ook muziekkritieken voor verschillende tijdschriften. Als leider van de Muziekfeesten der Onderrichtsbond, van de Vlaamsche Kunstkring en als directeur van de muziekschool in Sint-Joost-ten-Node zette hij zich in voor de uitvoering van het werk van Vlaamse componisten in het Brusselse concertleven.
Bibliografie
Anderen over deze componist
- Brenta, G.: G. Huberti, in: Panorama de la Musique belge - Deuxième partie: le XIXe siècle, Brochures-programmes de l'I.N.R., Série Française N° 21, Brussel, 1938, p. 20.
- Gregoir, E.: Documents Historiques relatifs à l'art et aux artistes-musiciens, dl. 1, Brussel, 1872, p. 42-43.
- Gregoir, E.: Huberti (Gustave), in: L'art musical en Belgique sous les règnes de Léopold Ier et de Léopold II, Brussel, 1879, p. 218.
- Gregoir, E.: Huberti (Léon-Gustave), in: Les artistes-musiciens belges au XVIIIme et au XIXme siècle, Brussel, 1885, p. 246-248.
- Huys, B.: Gustave Huberti's Berlijns dagboek uit 1866-1867: een onbekende bron voor de kennis van het muziekleven in de negentiende eeuw, in: Mededelingen van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België, klasse der Schone Kunsten, jrg. 50, nr. 1, 1989, p. 15-67.
- Huys, B.: Jeugdbrieven van Gustave Huberti aan zijn tekstdichter Henri Delmotte, in: Mededelingen van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België, jrg. 51, nr. 1, 1991, p. 93-105.
- K[ufferath]., M[aurice]: Gustave Huberti, in: Le Guide musical, jrg. 42, 1er Mars 1896, p. 165-166.
- Moulckers, J.: Recueil de chants patriotiques des maîtres de l’art musical belge - 75e anniversaire de l’indépendance nationale 1830-1905 / Vaderlandsche zangen der meesters van de Belgische toonkunst - 75ste verjaring der nationale onafhankelijkheid, Lier, 1905, p. 122.
- Nicolaï, W.: Uitvoering der Nederlandsche Toonkunstenaars-Vereeniging, in: Caecilia, jrg. 45, nr. 6, 1 maart 1888, p. 49-50.
- Pougin, A.: Huberti (Gustave), in: Biographie universelle des musiciens et bibliographie générale de la musique par F.-J. Fétis, Supplément et Complément, publiés sous la direction de Arthur Pougin, dl. 2, Parijs, 1880, p. 5-6.
- Shaw, G.: London music in 1888-89, Londen, 1937, p. 342-343.
- Solvay, L.: Notice sur Gustave Huberti, Brussel, 1919.
- Tinel, P.: Huberti (Gustave-Léon), in: Extrait de la Biographie Nationale, dl. XXXV, col. 451-454, Brussel, 1970.
Artikels
Höflich-uitgave: Symphonie funèbre (1883)
Nederlandse inleiding bij Höflich-cataloognummer 209
Historische teksten
George Bernard Shaw over Charlotte Corday en Lucifer in Londen
The Philharmonic Society is, I fear, hardly to be held responsible for its actions. It is very old; and it never even in its best days had much sense. Some years ago it brought itself to the verge of extinction by its conservatism.
Liedconcert rond Huberti
De Nederlander Willem Nicolaï (1829-1896) was behalve componist, dirigent, pedagoog en organist ook hoofdredacteur van het tijdschrift Caecilia, waarin hij met veel kennis van zaken berichtte over het concertleven in Nederland en daarbuiten. Ook Vlaamse muziek bracht hij ter sprake, zoals blijkt uit deze recensie uit 1888, waarin hij verslag doet van het liedrecital dat componist Gustave Huberti en diens schoonbroer Emile Blauwaert - de eerste 'Lucifer' - gaven in Amsterdam