Ga verder naar de inhoud

De Greef, Arthur

° Leuven, 10/10/1862 — † Brussel, 29/08/1940

Biografie

Jan Dewilde

Pianist-componist Arthur De Greef studeerde aan de gemeentelijke muziekschool van zijn geboortestad bij Emile Mathieu, die zelf een leerling was van Auguste Dupont in het Conservatorium van Brussel. Nadat hij op elfjarige leeftijd een eerste prijs had behaald in Leuven, kreeg De Greef vanaf 1873 in het Brusselse Conservatorium lessen van Louis Brassin (piano), Joseph Dupont (harmonie), Hubert-Ferdinand Kufferath (contrapunt) en directeur François-Auguste Gevaert (compositie). In 1879 behaalde hij de eerste prijs piano - samen met Isaac Albeniz - en twee jaar later het 'diplôme de capacité' met onderscheiding. Onmiddellijk daarna werd hij in Brussel benoemd tot monitor piano en harmonie. Rond deze tijd reisde hij ook naar Liszt in Weimar, om zijn pianospel te verfijnen. Terwijl zijn carrière als concertpianist een hoge vlucht nam, legde hij zich ook toe op het componeren. Enkele van zijn vroegste werken zijn het lyrisch drama De Marketentster (1878) en Quatre pièces caractéristiques pour violon et piano (ca. 1883).

Tijdens zijn concerten speelde hij regelmatig werken van Edvard Grieg, met wie hij een dichte vriendschap zou aanknopen. In 1888 reisde De Greef naar Noorwegen, waar hij Griegs pianoconcerto speelde in Troldhaugen, het zomerhuis van de componist. Vanaf dat moment werd De Greef één van Griegs belangrijkste pleitbezorgers, niet alleen voor de pianowerken maar ook voor kamermuziek en concertos.

In 1889 keerde hij terug naar Noorwegen om er met groot succes werk van Grieg te vertolken. In datzelfde jaar speelde hij ook Griegs pianoconcerto in de Brusselse Concerts Populaires, met de componist als dirigent. Grieg droeg zijn Symphonische Tänze über Norwegische Motive für Orchester aan hem op in 1898.

Naast zijn liefde voor de muziek van Grieg en van Liszt, had hij ook een grote interesse in oude muziek en speelde hij regelmatig werken van Bach, Rameau en Frescobaldi op het klavecimbel. Zo vond in de Parijse Salle Pleyel in 1891-1892 een reeks concerten plaats waarmee hij een historisch overzicht gaf van de klaviermuziek.

De Greef was een pianist met een internationale reputatie, maar hij was ook een uitstekend componist. Op 10 december 1893 speelde hij de creatie van zijn Fantaisie sur de vieilles chansons flamandes pour piano et orchestre en sol, in 1896 schreef hij zijn eerste vioolsonate en op 22 november van datzelfde jaar kreeg zijn Suite d'orchestre en sol haar vuurdoop. Naast piano- en kamermuziek componeerde De Greef ook verschillende liederen.

Bovenop zijn activiteiten als virtuoos en als componist vond De Greef ook nog eens de tijd om les te geven. In het Brusselse Conservatorium leidde hij heel wat pianisten op, zoals bijvoorbeeld André Devaere, een beloftevolle Kortrijkse pianist die echter veel te vroeg overleed. Hoewel hij vanuit verschillende buitenlandse conservatoria een prestigieuze positie als pianoleraar aangeboden kreeg, bleef hij toch in Brussel, waar hij op 31 augustus 1921 aangesteld werd als "professeur du cours de perfectionnement pour le piano". In de tweede helft van de 30er jaren ging De Greefs gezondheid fel achteruit en dat had een grote invloed op zijn concertactiviteiten. De rechterhelft van zijn lichaam geraakte gedeeltelijk verlamd, en hij overleed aan de gevolgen van zijn ziekte op 29 augustus 1940.

Arthur De Greef was een van de belangrijkste pianisten van zijn generatie, met een grote Europese uitstraling.

Archief Bibliotheek Conservatorium Antwerpen.

Bibliografie

Anderen over deze componist

  • Bastiaens, L.: Belgische orgelmuziek uit de 19de eeuw - Bibliotheek Koninklijk Conservatorium Antwerpen, in: Orgelkunst, jrg. 29, nr. 1, maart-april-mei 2006, p. 30-33.
  • De Seyn, E.: De Greef (Arthur), in: Dictionnaire biographique des Sciences, des Lettres et des Art en Belgique, dl. 1, 1935, Brussel, p. 249.
  • De Schrijver, K.: Greef, Arthur, de, in: Bibliografie der Belgische toonkunstenaars sedert 1800, Leuven, 1958, p. 52.
  • Eikenes, E. en Huys, B.: Arthur De Greef - en venn av Edvard Grieg, Stavanger, 1994.
  • Huybens, G.: Negen componisten rond ‘150 jaar Conservatorium Leuven’, Leuven, 1985, p. 20-23.
  • Huys, B.: Greef, Marie François Arthur de, in: Nationaal bibliografisch woordenboek, dl. 11, Brussel, 1987, kol. 329-334.
  • Huys, B.: Leven, werk en betekenis van de Leuvense pianist en componist Arthur de Greef (1862-1940), in: Academiae analecta, jrg. 44, nr. 2, 1983, p. 133-170.
  • Huys, B.: Pianist, pedagoog en componist, in: Muziek en woord, jrg. 16, nr. 195, december 1990, p. 8.
  • Rasse, F.: Notice sur Arthur De Greef, in: Annuaire de l’Académie royale de Belgique, jrg. 63, 1949, p. 3-19.
  • Remy, M.: Récitals historiques de M. A. De Greef à Paris, in: Le guide musical, jrg. 38, nr. 10, 6 maart 1892, p. 84-85.
  • Robijns, J. en Zijlstra, M.: De Greef, Arthur, in: Algemene Muziek Encyclopedie, dl. 4, Haarlem, 1981, p. 67.
  • Roquet, F.: De Greef, Arthur, in: Lexicon Vlaamse componisten geboren na 1800, Roeselare, 2007, p. 185-186.

Artikels

Höflich-uitgave: Quatre vieilles chansons flamandes transcrites pour orchestre (1915)

Jan Dewilde

Nederlandse inleiding bij Höflich-cataloognummer 551

Historische teksten

Arthur De Greef in 1917 in Londen

Jan Mulder

LONDEN. Na het maanden en maanden zonder muziek gesteld te hebben – en o! hoe zeer heb ik het gemis gevoeld gedurende al dien tijd! – is het mij weer mogelijk deel te nemen aan het Londensche muziekleven.

Edvard Grieg aan Arthur De Greef

Edvard Grieg

Grieg en De Greef hielden er naast louter muzikale eerbied ook een levendige en uiterst amicale correspondentie op na. In een Duitse, grammaticaal wat onzuivere brief van januari 1900 bedankt Grieg de Leuvense pianist voor zijn 'moedige daad'.

Heb je een vraag of heb je een foutje opgemerkt? Zoek je een partituur?

Of heb je zelf nog meer informatie over deze persoon, contacteer ons dan.